6, 7 en 8 juni 2012: Verslag van de finale van de Aardrijkskunde Olympiade
Woensdag 6 juni tot en met vrijdag 8 juni vond de landelijke finale van de aardrijkskunde-olympiade plaats. Vanuit heel het land waren de vijftien finalisten, onder wie ik, naar de HAS in Den Bosch gekomen. Het weer was beroerd, dus iedereen kwam nat aan. Bij de receptie verzamelden we en maakten we kennis met elkaar.
Nadat we in een andere ruimte onder het genot van een plak cake en thee naar een welkomswoord hadden geluisterd, begonnen we met het aardrijkskundige deel. We kregen een college over vulkanisme, wat later nuttig zou blijken bij het veldwerk.
Na de lunch gingen we met de bus naar het veldwerkgebied. We mochten niet weten waar het was, de gordijntjes van de bus bleven dicht. Bij aankomst regende het nog altijd erg hard, maar gelukkig hadden we paraplu’s gekregen. Na een korte rondleiding door het natuurgebied, dat later de Bedafse bergen bleek te heten, mochten we zelf aan de slag. Ondertussen was de zon doorgebroken, en was het zelfs warm geworden. De opdracht was om goed rond te kijken, te kijken of je aardrijkskundige bijzonderheden zag, om dingen ter plekken te onderzoeken en om monsters te nemen voor onderzoek in het lab.
Sommigen hadden al vrij snel in de gaten wat er bijzonder was, anderen kwamen er pas op de HAS, tijdens het uitwerken met behulp van een geografisch computerprogramma, achter. Het bleek dat er een breuklijn door het gebied liep, waardoor een duidelijk zichtbaar hoogteverschil was ontstaan. Deze breuklijn veroorzaakte weer allerlei effecten, die ook verklaard konden worden met het computerprogramma en het onderzoek ter plaatse en in het lab.
We bleven tot een uur of tien ’s avonds op de HAS ijverig bezig met uitwerken. Toen gingen we met de fiets naar het logeeradres, een eindje buiten Den Bosch. Nadat we de bagage naar de kamers hadden gebracht, kwamen we in de gemeenschappelijke ruimte samen . Tot laat in de avond bleven we gezellig kletsen, over van alles en nog wat.
De volgende morgen moesten we weer vroeg op, omdat er belangrijke dingen moesten gebeuren. ’s Ochtends moest de laatste hand worden gelegd aan de uitwerking van het veldwerkonderzoek, en verwerkten we de resultaten in een powerpointpresentatie. Na de lunch begonnen we aan de theorietoets. De toets, waarvoor we drie uur de tijd hadden, bleek ontzettend mee te vallen. Ruim voor tijd was iedereen klaar, waarna we naar een lokaal gingen waar iedereen, met een muziekje op de achtergrond, zat te praten of te kaarten.
Om stoom af te blazen gingen was er nog een excursie. Met de fiets gingen we, alweer in lichte regen, naar een natuurgebied. Het gebied was geografisch interessant, onder andere doordat er water opgeslagen kan worden bij hoog water, maar ook door het verleden en de natuur.
In de avond was er een barbecue, maar door het slechte weer zaten we de hele tijd binnen. Dit deed echter niets af aan de sfeer. Het was ook nu weer erg gezellig en een door studenten van de HAS georganiseerde quiz zorgde voor extra vermaak. Voor de uitslag moesten we tot de volgende dag wachten.
De laatste dag konden we iets rustiger aan doen. Toch stond er nog het en ander op het programma. Zo kregen we een gastcollege over het veldwerkgebied en wat je daar had kunnen vinden, maar wie dit onderdeel had gewonnen werd nog niet verklapt. Voor we dat wel te horen kregen, was er nog een rondvaart door de binnenstad van Den Bosch en aten we een Bossche bollen. Ook werd bekend gemaakt wie de quiz van gisteravond had gewonnen. Naarmate de prijsuitreiking dichterbij kwam, merkte je wel dat de groep iets zenuwachtiger werd.
Voor de uitreiking waren er ouders, leraren en enkele sprekers naar de HAS gekomen. Na enkele toespraken werden de winnaars van de drie prijzen bekend gemaakt. Eerst de veldwerkprijs, die door een loco-dijkgraaf aan Tess werd overhandigd. Vervolgens gaf de uitgever van de Bosatlas aan Christine de theorieprijs en als laatste werd de winnaar van de over-allprijs door de voorzitter van het Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap bekend gemaakt. Tot mijn stomme verbazing bleek ik dat te zijn. Ik had deelgenomen aan de voorronde omdat het een goede oefening zou zijn voor examens, dus ik was verrast toen ik in de finale bleek te zitten. Dat ik dan ook nog deze prijs zou winnen, had ik helemaal niet verwacht.
Zodra we van de eerste schrik bekomen waren, werden de winnaars, en een aantal anderen samengeroepen om geïnformeerd te worden over de internationale editie, iGeo. Leerlingen van over de hele wereld komen dan samen om met elkaar te strijden om de winst. De iGeo zal eind augustus, in Keulen plaatsvinden. Ik zie er nu al naar uit.
Volgend jaar zal ik zeker weer proberen in de finale te komen. De gezelligheid was het zeker waard en volgend jaar zal de iGeo in Kyoto zijn.
Door Paul Veldhuyzen,
Leerling van het Stedelijk Gymnasium Johan van Oldenbarnevelt in Amersfoort